Jak wygląda terapia rodzinna?

Rodzina jak firma – jak dotrzeć do źródła problemów rodzinnych?

Aby wyobrazić sobie, jak problemy rodzinne, a nawet pozornie niepowiązane z sytuacją symptomy chorobowe, mogą wpływać na nasze samopoczucie wystarczy porównać rodzinę do organizacji biznesowej. Firma taka cieszy się dynamicznym rozwojem, do czasu, gdy problem występujący w jednym z działów hamuje wzrost innych lub całej firmy. W takich sytuacjach, dzięki terapii rodzinnej możemy zdefiniować dynamikę poszczególnych relacji pomiędzy członkami rodziny, co jest szczególnie przydatne w terapii dzieci i młodzieży. Ich problemy są bowiem najczęściej spowodowane trudnościami w interakcjach pomiędzy członkami rodziny. Często zdarza się również, że kryzys, który dotknie jednego z członków rodziny, rzutuje na zburzenie wszelkich relacji i spokoju całego kręgu.

Jak wygląda psychoterapia rodzinna?

Jedna sesja psychoterapii rodzinnej zajmuje zazwyczaj od półtorej do nawet dwóch godzin. Sesje odbywają się co dwa lub trzy tygodnie. Najlepsze rezultaty osiąga się po odbyciu, chociaż kilku takich spotkań, jednak bardzo trudno jest określić dokładną ich liczbę, ponieważ ich ilość uzależniona jest od istoty problemu. Głównym celem tego rodzaju terapii jest określenie istoty problemów dotykających cały system rodzinny oraz poprawa w stosowanych pomiędzy członkami rodziny metodach komunikacji. Efektem ma być odbudowa poprawnych i zdrowych więzi rodzinnych.

Ofertę prowadzonej przeze mnie terapii rodzinnej znajdziesz na stronie: www.beata-golebiowska.pl/rodzinne.html – zapraszam Ciebie i Twoich bliskich do mojego gabinetu!

Czym kierować się przy wyborze terapeuty?

Prowadzeniem psychoterapii rodzinnej zajmuje się psychoterapeuta rodzinny. Jest to dosyć popularna specjalizacja, dlatego przed podjęciem ostatecznej decyzji, względem wyboru konkretnego gabinetu, warto dokładnie przemyśleć swoją decyzję. Istotne jest posiadanie przez terapeutę odpowiedniego wykształcenia oraz doświadczenia. Preferowanym przez większość pacjentów okresem stażu jest minimum pięć lat przepracowanych w gabinecie terapeutycznym. Warto jednak pamiętać, że im dłużej psychoterapeuta zajmuje się daną techniką, tym lepiej ją zna i lepiej porusza się we wszelkich jej zawiłościach.

Jako doświadczony psycholog od wielu lat oferuje swoim pacjentom terapie rodzinne w Bydgoszczy, podczas których zapewniam nie tylko poradnictwo, ale również odpowiednią edukację, negocjacje oraz potrzebne wsparcie.

Podejścia terapeutyczne stosowane w psychoterapii rodzinnej

Psychoterapia rodzinna bardzo często kojarzona jest z podejściem systemowym. Nie należy jej jednak ograniczać, bowiem ten rodzaj terapii pozwala również na zastosowanie następujących podejść:

• poznawczego,
• behawioralnego,
• psychoanalitycznego,
• fenomenologicznego,
• psychodynamicznego.

Wybór odpowiedniego podejścia uzależniony jest głównie od dynamiki relacji pomiędzy członkami rodziny oraz specjalizacji terapeuty.

Terapia systemowa a niesystemowa – różnice

Głównym rozróżnieniem w przypadku terapii rodzinnej jest podział na terapię systemową oraz niesystemową. Umiejętność zrozumienia tego podziału pozwala na najlepszy dobór specjalisty, który będzie w stanie pomóc nam z naszym problemem. Według podejścia systemowego, zachowania patologiczne przejawiane przez pacjenta wynikają głównie z wadliwej dynamiki w funkcjonowaniu komórki rodzinnej. Podejście to zakłada również, że pozostali członkowie rodziny są w stanie wspomagać powielanie negatywnych wzorców w celu zachowania homeostazy rodzinnej. Bardzo ważna jest tutaj waga relacji liniowych, przykładowo relacja żona – mąż czy matka – córka. Schemat taki można przedstawić na przykładzie rodziny, w której ojciec zmaga się z chorobą alkoholową. Nałóg ten jest wspierany przez współuzależnionych członków rodziny, pomagających ukrywać ten problem przed światem zewnętrznym. Paradygmat systemowy zakłada pracę ze wszystkimi członkami rodziny, jednak punktem wyjścia jest tutaj zaburzona osoba. Głównym celem terapii systemowej jest uzyskanie potencjału samoregulacji w interakcjach pomiędzy członkami rodziny. Zaś głównym problemem, jaki napotykamy w trakcie terapii, jest niechęć poszczególnych członków rodziny do zmiany swojego statusu quo.

Podejście niesystemowe zakłada z kolei, że to osoba zaburzona niesie ze sobą największy potencjał do zwalczenia dysfunkcyjnego schematu, mimo sporego wpływu środowiska. Terapia również prowadzana jest z każdym członkiem rodziny, jednak ich udział wymagany jest jedynie w poszczególnych etapach sesji.

Terapia rodzinna – przeciwwskazania

Istotnym czynnikiem mającym wpływ na skuteczność terapii rodzinnej jest głównie przekonanie wszystkich członków rodziny, co do sensu leczenia. Niechęć chociaż jednej osoby może znacznie rzutować na efektywność terapii. Bardzo ważna jest również gotowość członków rodziny na otwarcie się w trakcie terapii. W przypadku, gdy nie będą oni w stanie odsłonić wszystkich sekretów rodzinnych przed terapeutą, leczenie może nie przynieść żadnych efektów.